Gidiyorum... Şiiri - Elif Ayan

Seni yaşamanın boşluğunda arıyorum kendi benliğimi.
Yine yokluğuna gebe kaldım
Kaç ay sonra bebeğimizi kucağıma alacağım
Habersizce nefes alıyorum.
Elma yiyorum yine senin tadın var
Bebeğimizde elma gibi
Yani senin gibi olacak
Onu koklayacağım artık yokluğunda
Belki de artık hiç olmayacaksın hayatımda
Bir mevsim daha bitti
Ve sen her mevsimde
Her takvimde daha çok büyüyorsun içimde
Bazen canım yanıyor
Özlemenin tadında
Bazen bir şahin hızıyla geliyorsun bana
Bazen bir kedi gibi sokulup kalıyorsun onun koynunda
Bense o sıcak yaz gecelerinde bile
Üşüyorum sevgili
Buz tutuyor yüreğim.
Donuklaşıyor güneş
Gelişini bekliyorum
Kulağım telefon sesinde
Gözlerim stabilize yolların en son noktasında…
Seni bekliyorum
Bu şehrin tarihinde kalmaktansa
Senide bu şehirle birlikte terk edip gideceğim bir gün
Beni neresi alır içine
Hangi şehir kucak açar bilmeksizin
Gördüğüm ilk otobüse binip gideceğim.
Merak etme sevgilim
Senide bebeğimizle yanımda götüreceğim.
Ve unutma
Asla ihanet etmeyeceğim
Son
Sonum olacağını bil
Senin için burayı da terk edeceğim.
Bu şehir üşütüyor beni,
Gelmiyorsun…
Biliyorum gel desem geleceksin
Git demesen de ben buradan gideceğim.
Yorgun bir savaşçı gibi
Kendimi dinlemeye
İçimdeki seni büyütmek için
Beni adam gibi sevdiğin için
Kendini Adam gibi sevdirdiğin için
Gideceğim...
Öyle öldüresiye bakma gözlerime
Artık gelmeyeceğim…

15,00 Amasya 17.10.2009
E.A.