Gidiyorum Şiiri - Black Rose

Yüreğime perçinlediğin aşkın,
Belki yüreğimi söküp çıkaracak.
Ama gidiyorum.
Senden gayrı ne varsa hayata dair…
Kuru ekmek arasından yavan gelecek.
Biliyorum lakin, gitmem gerekiyor.
Ve gidiyorum.
Usulca büyümüş senli zamanlarımdan,
Hiç umulmadık bir sevdanın bağrından,
Etimi tırnaklarımdan ayırır gibi,
Canımı bedenimden söküp atar gibi,
Canımın kafesi çöküyor gibi,
Söylerken bile dilim kuruyor gibi.
Ama gidiyorum.
Varlığının sıcaklığını,
Ötelerden beklemek üzere,
Nefes aldığını bilmekle yetinmek üzere,
Hasretler boyu seni özlemek üzere,
Seninle bir tanesinin az geleceği,
Sensiz bir tanesinin çok geleceği,
Nerede tükeneceğini bilmediğim bir ömrü,
Hazan rüzgârlarına savurmak,
Ya da çöl ayazında kavurmak üzere,
Gidiyorum işte.
Üzerine güneşin doğup battığı her şeyden,
Güneşin aydınlattım sandığı her şeyden.
Sabahın umuda bağladığı her şeyden.
Mutluluklarımın hepsinden.
Ve benden.
Ve senden.
Ve bizden.
Gidiyorum…