Bir yanım baba ocağı bir yanım hala yar yanı. Hazin vedaların baş dönmeleri, alıştığım her şeyin üzerimdeki izi ve ne adına olduğunu bilmeden ödediğim bedellerin ruhumdaki sessiz çilesi.
Ömrümden hiç durmadan uzaklaşan güzellikler, adına gözlerinden öptüğüm acılarım, kendimi yok sayıp sen bilmeden sende tamamlanmalarım.
Bitti artık.
Ellerinle yüreğimde yaktığın ateşimi söndürdün sen. Canlarımı yaktın, gönlümün coşkusunu ölü dinginliklere saldın, çığlık çığlığa söylediğim sevda türkülerimi bölük bölük boğazımda bıraktın. Sen, aynı yemeği yediğim, aynı rüyayı gördüğüm beni seve seve bıraktın.
Oysa ben bir tek sen istedim. Ne bir dünya malı, ne sensiz tek bir anı. İstemedim; yıllarca tek bir düş görmedim içerisinde senin olmadığın. Gönlüme yar, doğmamış kızıma baba, ömrüme can yaptım seni. İnandım sana. Hiç kimsenin kimseye inanmayacağı kadar inandım. Öyle inandım ki, kimi zaman senden başka kimsem olmadı. Günümü gün edenimdin sen. Yaşamımdaki her şey seninle, senin kadar, senin içindi.
Şimdi ömrümde ilk defa sensiz günlere hazırlanıyorum. Nasıl yaparım bilmiyorum ama hazırlanıyorum. Mesela bir gelecek kurguluyorum senin olmadığın. Gözlerimi kapatıyorum, düşlüyorum. Sonra oturup ağlıyorum. Çünkü çok korkuyorum. Düşüncesinde bile sudan çıkmış balığa dönüyorum. Sesin olmadan, kokunu duymadan soluk nasıl alınır bilmiyorum. Ben başka koku bilmem, başka sesi duymadı ki hiç kulaklarım. Hiç kimseye senden gayrı bu kadar teslim olmadım ki.
Ama bitti artık. Acından ölsem de bitti. İçimin en vahşi huzursuzlukları, gönlümün cendere sıkıntıları fısıldasın kulağıma artık bizde bittik diye. O gitti bizde gittik diye. Canım acıyor. Canım çok yanıyor. Mesela bu gün hiç bilmiyorum defalarca, kaç kere öldüm dirildim. Bilmiyorum bu gün kaç kere gözlerimi sildim.
Tüm tedirginliğim, tüm acılarım senden yadigâr tüm iç sızılarım hepsini derleyip toparlayıp, tümünü seve seve yanıma alıp ve en önemlisi de sevgili, yerlere eğdiğin başımı yerlerden kaldırıp, inan can bedenden çıkarmışçasına ama onurumla gidiyorum. Bitti artık biliyorum. Eminim. Sorgulamıyorum. Yalnızca gidiyorum. Seni sana teslim edip. Tüm açık yaralarımın üzerine seni basıp gidiyorum. Elveda bir ömür kabuk bağlamayacak tek yaram. Ben gidiyorum…
Rabia BalabanKayıt Tarihi : 8.10.2008 20:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rabia Balaban](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/08/gidiyorum-561.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!