Gidiyorum... Şiiri - Özge Senâ Bigeç

Gidiyorum…
Bir yüreğin devletine.

Elimde kalbimin nüfus sureti
Sınırsız sınırlarda, kabul edilesi bir şefkat ve yakınlık..
Şartların, dahil olmaya engel olamadığı,
sofralarında sevginin doyasıya ikram edildiği diyara gidiyorum.

İsteklerimin en reisi sevgi..
Varlığın var oluş sebebine gidiyorum.
Yok olmayı yok etmek istiyorum, en hakiki var ediliş duasıyla.
Nankörlüğe dair tüm kızgın suretleri siliyorum nüfuslardan.
Ve asıllarındaki yumuşaklığı diliyorum.

Kalamam, aşksız maddelerde.
Doğa ile arkadaşlığa gidiyorum..
Bu merdivenlerden özlerine inmek istiyorum.
Onlardan öğreneceğim çok şey var..
Ve şimdiden ediyorum duasını, yabancı olan dillerini öğrenmenin.
Ben yabancı bir dil biliyorum diyeceğim insanlara, öğrendikten sonra.
Kardeş olduklarımıza yabancılaşmanın dilini,
yeniden ruhumda hissetmenin mutluluğunu anlatacağım
ve gözlerim nemlenecek.

Yağmurun, gözlerimizin yavrusu olageldiğini..
Gözlerimizdeki yağmurun,
yürek gürültüsünden sonra his bulutlarından boşaldığını anlatacağım.
Gök ile yüreğin dostluğunu ve maviliğini ve asıllarındaki berraklığı..

Yapraklara gidiyorum..
Küçük kardeşler, büyük ağabeyler..
Cılız kızlar, iri erkekler..
Kabile kabile dolaşıyor hepsi aramızda..
Yaprakların vefalı bir dost eli sunduğunu,
Sevgiyle yaklaştıktan sonra
her şeyin özünde bizi bekleyen bir anne sinesi olduğunu anlatacağım
tüm isteyenlere..

Gidiyorum..
Kalınası olmayan yerlerde duramamanın cesaretiyle.
Ruhumun oksijen merkezine..
Sizden gidiyorum fakat bu sonsuz kapıdan da girişimi yapıyorum.
Yüreğimin, bahçelerinde dolaşıp sevgi soluduğu kainat şehrine giriyorum,
yaratılmış tüm hemşehrilerimle.