Gidiyorum Şiiri - Muhammed Yusuf Yaşar

Uzun bir yola gidiyorum,
Tükenen kelimelerin olduğu ve sözlerin bittiği yere.
Saçlarım hayatın tozlarına bulanmış,
Benden geçtim gidiyorum...
...
Ah bu nasıl bir yorgunluk!
Yüzüme bakmaya yüz yok,
Zaman ilacının zehri ile ayaktayım, gidiyorum...

Sırtımda bana ait olan ya da olmayan yıllar dolusu vebâl,
Kendime dokunmaya mecâlim yok.
Herşeye dair, herşeyin içinde öyle yabancı bırakıldım ki,
Unutuldu herşey bir bir,
Verilen sözler, edilen yeminler...

Kendimi bıraktığım o tozlu rafın yerini,
Kulaklarda bıraktığım o buğulu sesi,
O hüzünlü çılgın susmalarımı,
Usulca bıraktım bağıra bağıra gidiyorum...

Bir çocuğun minicik dokunuşlarına hasret,
Ve yerin göğün renklerine kör bırakıldım.
Yüzümü yasladığım heryerden alıp yaralarımı,
Mis gibi yalnızlık kokusunu çekip ciğerlerime ölesiye,
Kalbim duracak gibi ama, çalıştığı kadar gidiyorum...

Kovma kapından Rabbim ne olur.
Öyle muhtacım ki sana.
Gidiyorum! Rabbim sana gidiyorum...