Gidiyorum Şiiri - Ali Şimşir

GİDİYORUM

Bir mabed sessizliğinde yazarken bu mısraları
Gözlerimdeki fer gitmiş yerini almış sevgi yoksulluğu
Oysa bir zamanlar bende vardım bu dünyada
O mağrur,asi ve hayata karşı hep dik başlı ben
Biraz günahkar,biraz deli ve birazda hırçın ben
Asiliğim haksızlıklara karşıydı dünden
Deliyim Çünkü akılı ile savaşabilmek için deli olmaktır gereken
Hırçınlığım ise hiç ulaşamadığım sevdiğimden,sevgimden
Ama bunlar bir yalan oldu şimdi hepsi eskiden.
Kimsenin ekmeğimde gözüm olmadı
Kimseye bir pirinç tanesiyle bile vurmadım
Kimseyi arsızca koklamadım,kimseye yalanla sokulmadım
Hep hakkı savundum haklıyla oldum,
Emeği savundum,emek verdim
Sevgiyi savundum sevdiğimi bekledim
Doğruyu savundum,doğruya yürüdüm,
Sorarsanız ne geçti eline kocaman bir yalnızlık
Haklıyla beraber ezildim,çalındı emeğim
Vurmaya kıyamadıklarım vurdular acımasızca
Beklediğim sevgili ise çoktan ümidi kesti benden
Beni beklerken oda uzaklaşmıştı kendi yüreğinden
Şimdi gidiyorum beklide bir iz bile bırakmadan
Yalnızlığıma değil bu ağlayışım geride kalanlara
Artık kalmadı isyanım bende kabullendim yenilgiyi
Anladım ki Don Kişot gibi savaşırken ye değirmenleriyle
Koskoca bir hayatı tüketmişim kendiliğinden
Sevgilimden olmuşum sevgimde yok olmuşum
Asi ruhum hep bana zarar vermiş, bana ve yüreğime
Hırçın yüreğim bir tek kendiyle barışık
Kabullenemediği yalanların ortasında kaybolmuş
Şimdi gidiyorum,içim rahat
Ardımda bir sevgi bıraktım,bir ekmek kavgası
Ve her yanı koca bir sıfır olan bir hayat
Yanıma sadece hüznümü aldım,keşkelerimle beraber
Sessizce gidiyorum………..