Çocukluğum uzak tren yolculukları gibiydi
Bir sonbaharda bırakmıştım yalnızlığımı
Dolunayı arıyordum, bozgun ve sakin
Bir aşkın hem maktülü hem zanlısıyken
Yangın yeri gibiydi şölenlerim
Karartıp isli yalnızlığımı
Uzak şehirlerde
Üzerime üzerime geldi aşk
tehdit gibi duruyordu rüzgar
Asi ıslığının coşkusunda
Tenha bir yağmur kendine ağlıyordu
Bir tırpanın ağzında gördüm celladımı
Siyah beyaz albümlerden dağılan
Oysa ne çok ölüler vardı afişlerde
Kaç soruyu yanıtladım ömrümde
Kaç sorum yanıtsız kaldı
Hayır paslı bir Nagant değil şakağımdaki
Cebimde ihanetler
Bir başka şehri yürümeye gidiyorum
Yaşlı kelebeklere imrenerek
Kayıt Tarihi : 25.2.2007 18:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
