Gidiyorum Şiiri - Mehmet Reşat Mızrak

GİDİYORUM
Gülümseyen bakışlarla zindana çevrilirken gençliğim,
Yaşamadığım,yaşayamadığım hayatı özlüyorum;
Şimdi sonbahar yaprakları gibi solgunum,üşüyorum
Yalnızlığa esir düştüğüm güne lanet ederek yaşıyorum.
Yaşamak denirse nefes almaya,ben de alıyorum.
Güzellikler mi kayboldu,yoksa ben mi göremiyorum?
Kuşlar ormana,gemiler limana sığınırken
Sığınacak yer bulamıyorum kendime,
Yorgun tepeler,solgun yapraklar,daracık sokaklar ve kör kuyular,
Yine ben,yine kendim,yalnızlığım ve yine sevgim,
Neydi bendeki eksiklik,hayata gülümseyerek bakmak mı,
Yoksa bir duble rakıya dünyayı satmak mıydı?
Ya da herkes gül bahçelerinde gezerken,
Ben yıllarca hayatın labirentlerinde mi oyalanmıştım?
Galiba hayatın ve yalnızlığın son soruları bunlar.
Ümidin,güzelliklerin ve tüm sevgilerin bitiş noktası.
Kalp acıları ve yürek çarpıntılarının kahkaha atışları.
Sigaramdan son bir nefes almadan
Dünyadaki çirkinliklerin devamını görmeden
Sevgi sefaletinin zincirlerini kırmadan
Yarını,yarınları sana bırakarak gidiyorum.

M.Reşat MIZRAK