yorgun ve ıslak bir şehirden gidiyorum
koynumda bir yığın burukluk..
ardımda bırakıp serseri yalnızlığımı
düşmüşüm uzun, karanlık, kavisli bir yola.
sıfır rakımlı perişanlığımın kentinden uzaklaştıkça
biraz daha hüzünleniyorum..
başım otobüs camının sert ve o kadar da dost saydamlığında...
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta