Gidiyorum Şiiri - Orhan Özçelik

Yorulmak yok,
Bıkmak yok,usanmak yok,
Bir gün bile kaybetmek yok seni düşüncemden.
Her gün, dünden de çok severcesine,
Her gün biraz daha ölürcesine.
Her gün o yolculuğa biraz daha hazır,
Biraz daha acele edercesine yaşıyorum.
Yaşıyorum,yaşamak denilirse.
Nefes almaktan öteye geçmeyen,
Bakar ama görmeyen,
Nereye gideceğini bilmeyen.
Ama bir gün gideceğim,
Senin gittiğin gibi.
İşte o zaman sen olmayacaksın düşüncemde,
Bir sen olmayacaksın.
Zaten sen hiç olmadın,
Bende hiç yaşamadın,yanıma yaklaşmadın.
Gidiyorum şimdi ellerim boş,
Her şeyi yer yüzünde bırakıp gidiyorum.
Toz duman yaşantımı üzerimden atıyorum,
Bana zor gelen ne varsa bırakıyorum.
O sıcak ellerini tuttuğum günlerimi,
O boncuk gözlere bakınca gördüklerimi.
Yüreğimi hoplatan bahar tazeliğini,
Ve beni heyecanlandıran ne varsa hepsini.
Hepsini bırakıp yalan dünyanın kucağına,
Dönüp de geriye bakmadan,
Öylesine büyük coşkuyla gidiyorum.
Belki bir kaç sevenden bir kaç gözyaşı,
Veya varsa arkamdan el sallayacak eş dost.
Onları da bırakıyorum gidişimle uzaklara,
Onlara da ihtiyacım olmayacak.
Sen de giderken bırakmıştın,
Bırakmıştın yalnızlığını,yüreğini,
Hiç bir şey almamıştın yanına,
Her şeyi bırakıp gitmiştin.
Gülüşünü bakışını,
Sevdim deyişini de bırakmıştın,
Yalnız başına gitmiştin,
Yalnız bırakıp gitmiştin.
Ne kadar özlem bıraktın,
Anlatılmaz büyüklüğü.
Ne kadar hasret bıraktın,
Hiç geçmez sarhoşluğu.
Giderken yalnız gittin,
Yoktu gözlerinin tatlı bakışı üzerinde.
Bir daha dönmek yok deyişini de bıraktın,
Beni bana bıraktın,beni sensiz bıraktın.
Ve işte yolculuk sırası bende artık,
Neyim varsa bırakıyorum geriye.
Bırakıyorum yalnızlığımı ve yalnız yaşadıklarımı,
Alıp başımı uzaklara,çok uzaklara gidiyorum,
Senin yaptığın gibi,sana elveda bile demiyorum.