Efkâr Şiiri - Murat Bekir Alpars

Karşılık bulmadığım, yetim kalan aşkımı
Efkarıma bastım ben, durmayıp gidiyorum...
Semalara edilmiş, o ilan-ı aşkımı,
Duvarıma astım ben, sormayıp gidiyorum...

Damla düşer toprağa bir koku yayılırya,
İçine çektiğinde, hüzün; meşk sayılırya,
Ardından neşe ile, tabiat ayılırya,
Yağmuruma küstüm ben, yormayıp gidiyorum...

Saklayarak sevdamı, oğlumdan ve kızımdan
Kışlarda derdest olup, hiç gelmeyen yazımdan
Varıp kendi kemdime, şu beynimi ağzımdan,
Mezarıma kustum ben, kırmayıp gidiyorum...