Gidiyorum.... Şiiri - Mesut Yalçınkaya

Gidiyorum artık uzaklara,
Bilmediğim bin türlü tuzaklara
Yol almış gidiyorum.
Kendimi bilmeden, sonumu görmeden,
Sanmaki insan mutlu olmaz, olamaz
Başka birini sevmeden.
Ne kadar mutluyum desemde değilim biliyorum.
Ve ne kadar seviyorum desemde deliyim sevmiyorum.
Gittiğim ellerden geri dönmesemde
Kararlıyım gidiyorum.
Çok aşklar bırakacağım peşimde.
Çok mutluluklar yaşadım o aşklar içinde.
Ne kadarda reddetsem bile
En küçük izlerini dahi taşıyacağım içimde.
Gittiğimi söylemeyin onlara üzülürler.
Biliyorum ki çok alçak gönüllüler.
Bir gün şakadan gideceğimi söyledim
Yüzlerinde hafif bir tebessüm derin derin düşündüler.
İşte ben böyle olmasını istemiyorum.
Belki de bu yüzden gidiyorum.
Doğru inkar etmem güzeller, hoşlar.
Herbirisi aşk şarabı içmiş zil zurna sarhoşlar.
İşte bu nedenlerden dolayı sevemiyorum.
Belki bu nedenler içinde kayboluyorum.
Kendimi aradıkça aşık oluyorum.
Ben artık aşık olmak istemiyorum.
Ve sırf bu yüzden gidiyorum.
Belkide bu gidişin sonu yok.
Elimde bir yol param birde sokak aralarının adresleri.
Ne kadar vurdum duymaz olsamda
Kulağımda hala o geri dön sesleri.
Ama ben o sesleri de duymuyorum.
Vurdum duymazımya,
Duymazlıktan geliyorum.
Dostlarım, aşklarım, arkadaşlarım
Hepinizi çok seviyorum.

Hoşçakalın.

Gidiyorum.......