Gidiyorum gönlümün çoğu arkamda, içim biraz buruk
Gidiyorum ben ben olayım diye tüm sevdiklerimi bırakıp arkamda
Yüreğimin çığlığını azarlarcasına
Açıyorum yelkenlerimi rengini bile hatırlamadığım sulara
Gidiyorum özlemenin tadını çıkartmaya
Ayrılığın acısını nasıl olsa bastırır Güneş ve Ay
Gözyaşlarımı saklar azgın dalgalar
Gidiyorum ömrümün en güzel baharında
Koşuyorum bilinmeyen bir maceraya
Köhne limanlarda unutmayacağım kendimi
Çocuklarımı da özleyeceğim yuvamı da
Bilki en çok da seni....
Gidiyorum alabildiğine Okyanus kokusu
Gönlüm tuz, saçlarım tuz, her yanım tuz
Kurutmayacak gönlümü Güneşin uçuşan saçları
Biliyorum daha da artacak sevgim
Artık gitmem gerekiyor biliyorum
Bunu benden fazla isteyen bir şey var benim içimde benim dışımda
Biraz büyümem için biraz anlamam için
Kendimi uyandırmak için gidiyorum
Gördüm ruhunda özgürlüğün çılgın çağrısını
Kıyarmıyım sana, hapsedebilirmiyim bir küçük İstanbul’a
Gidiyorum senin için, kendim için hepimiz için
Dualarımı göndereceğim her saat başında
Kayıt Tarihi : 10.9.2005 16:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

hakan erman
TÜM YORUMLAR (1)