Ey Tomris, bir gönül titredi gölgende.
Kurutuverdin onu sıcak çöllerinde.
Senin bu zalimliğin, söyle bana ne diye?
Ne akar ne kokar tavırların,
Öldürdü bizi fişeklerin mayınların.
Her “sen” dediğimde hedefiydim kurşunlarının.
Mademki ben, ben kalamayacağım sende,
Bir soluğu fazla göreceksin ellerinde,
O zaman vazgeçiyor, gidiyorum müsaadenle.
Yok sanıyorum sen gibisi alemde
Ama madem “çıkar” diyorsun, gidiyorum.
Arkama baka baka heveslerim kırıla kırıla…
Madem bu acılık ilk yudumundu,
Neden vermedin bana o tatlı suyunu?
Sonra gene gider unuturdum tonunu.
Katmıştım seni dizelerin arasına
Ama diyorsan “yeter” kendi ağzınla
Özür Tomris, özür; artık cidden gidiyorum.
Gökdeniz Candan
Kayıt Tarihi : 29.12.2022 02:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!