Kan akıttım zehir içtim
Sırat gibi köprü geçtim
Uzun ince bir yol seçtim,
Yavaş yavaş gidiyorum.
Güldüğüme bakma sakın
Menzil bize daha yakın
Başlayacak o son akın,
Yavaş yavaş gidiyorum.
Sevgi Çağım çiçek açar
Güneş doğar ışık saçar
Yolda bile kalsam naçar,
Yavaş yavaş gidiyorum.
Gönül bize sevda diler
Göz yaşımı eller siler
Görenlerse bakıp güler,
Yavaş yavaş gidiyorum.
DOĞANAY'ım kara kaşım
Değirmende döner taşım
Günden güne artar yaşım,
Yavaş yavaş gidiyorum.
Kayıt Tarihi : 15.1.2022 08:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kemal Doğanay](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/15/gidiyorum-1342.jpg)
"Sevda", yeni dilde ve tıp dilinde adına "Melankoli" denilen çok tehlikeli bir ruh ve akıl hastalığının eski dildeki adıdır.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)