Gidiyorum Şiiri - Fadlı Doğan

Gidiyorum Can Kızım, dünyanın tüm güzelliklerini sana bırakıp gidiyor…
Biliyorum gitme diyeceksin, bana verdiğin sözden cayma diyeceksin.
Ama inan ki elimde değil, takdiri İlahiye karşı gelinmiyor be Can Kız…

Yıllarca bir ev sahibi olma hayaliyle yaşadın…
Seni bir ev sahibi yapamamanın üzüntüsünü, acısını içime gömüp gidiyorum…
Ama üzülme, bana her baktığında akan gözyaşlarımı sana bırakıp gidiyorum.

Gidiyorum Can Kız, dualarını benden eksik etme istiyorum…
Sen inanmasan da, hep şüpheyle baksan da, ben seni öyle çok sevdim ki,
Kalbimin en derin yerinden, kalbinin en derin yerine, sevgimi bırakıp ta gidiyorum.

Yüreğimin sızısı, gönlümün nazlı kızı, Meral kızımın mürüvvetini göremeden gidiyorum.
Gidiyorum gönlümün delalı, Aydın oğlumun tüm heveslerini kursağında bırakıp ta gidiyorum.
Biliyorum Can Kız, o kadar yüce gönüllüsün ki;
Onlara benim yokluğumu hissettirmeyeceğini bildiğim için gidiyorum.

Sevgiyle bakan gözlerine doyamadan gidiyorum…
Gözlerimin feri sönmüş, söylenecek sözüm kalmadı artık,
Kanayan yaramın acısını hissetmiyorum artık biliyor musun?
Hep senin olan, Sana adanmış benliğimi kalbinin en derunine bırakıp ta gidiyorum…

Bizim bir başlangıcımız vardı, öylesine temiz, öylesine saf ve güzel,
Birbirimize söz verdik, asla hiç ayrılmayacağız diye…
Ben sözümü tuttum, vaktinden biraz önce gidiyor olsam da,
Maksadım seni üzmek değil, elimde olmadan gidiyorum işte!

Gidiyorum, yılların yorgunluğunu ardımda bırakıp ta gidiyorum.
Geride kalan tüm yaşantın hep ilkbahar gibi olsun, can kızım…
Sonbahara gitme sakın, çünkü onun diğer adı hazandır, hazan.
Çocuklarımızın yükünü omuzlarına bırakıp ta gidiyorum…