İşte gidiyorum...
İstemese de gönlüm,
Yüreğimin kanı durmasa da gidiyorum işte.
Kim bilir belki çok uzaklara; belki de çok yakınlara.
Dönmek yada dönmemek bilmiyorum.
Dedim ya zeytin gözlüm her şey kader kısmet...
Olmadı;
Olmadı biliyorum.
Ama yüreğimde seni hep saklıyorum.
O bakışlarını,sesini unutamıyorum.
Konduramıyorum yüzüne aldatmanın kötülüğünü; kalleşliği sana yakıştıramıyorum.
İnan kahroluyorum.
Sabahlar olmuyor; ne de güneş batıyor zamanında sensiz.
Paylaşamıyorum seni bir başkasıyla; bir başkasının kollarında hayal bile edemiyorum...
Sen!
Sen ki Allah’tan sonra gelen...
Yapmamalıydın.
Asla ve asla yapmamalıydın bunu bana...
Seni affetmiyorum!
Ve senden hesap sormuyorum.
Bugün de,yarın da seni sevdiğimi bildiğini biliyorum.
Ama bitti, sattın beni.
Aldattın.
Ve aklınca ulaşılmazsın.
Uzaklar da olabilirsin belki? Ama yüreğime sevdanı eken Allah her yerde.
Ve o yürek hala ben de.
Beni gören Allah’ım seni de görsün.
Yüreğin senden hesap sorsun.
Ben sevgimden o kadar eminim ki,
Ve sende bunu o kadar iyi biliyorsun ki.
Şu an görmesen de yakın da hem de çok yakında!
Göreceksin.
Ve cezan;
Ömrün boyunca, seni benim kadar hiç kimsenin sevmeyeceğini bilerek yaşamak.
Kayıt Tarihi : 19.1.2005 03:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!