Sabahın ilk ışıkları
Uzun süreli ikametgahım Edirne’deyim
Gitmelere yakın hüzün basıyor
Son düzlükteyim
Bilirim
Ne adım kalacak ne cismim
Havasını suyunu zurnasını davulunu
İçimde hapsettiğim
İlk aşkımı ilk heyecanımı
Gözümün hasrete bıraktığı ilk yaşını
Bu topraklara döktüğümü
Ne ben unuturum
Ne de bu şehir..
Elimde bir bavulla geldim
Yüzümde bin hüzünle gidiyorum
Hak ettiğince saramadım seni
Ey güzel şehir
Biliyorum
Her parçan her daim beni birleştiren olacaktır
Hakkını helal et toprağına kurban olduğum
Ben gidiyorum..
Kayıt Tarihi : 7.6.2018 16:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tahir Dinç](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/06/07/gidiyorum-1220.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!