Zihnimin derinliklerindeki, mevsimin renklerine kaptırmıştım kendimi,
Belki de, sonbahardan sonra kış gelmiyordu, herkesin bildiği gibi,
Yazdan kalma bir oyun muydu, özlediğim çocukluk günleri,
Kar tanesine yazılan bir mektubun,
Veya kimliği belirsiz bir aşkın, satır aralarında eriyip gittiği gibi,
Eriyorum, yavaş, yavaş.
Kendini bilmez bir kaçışın, herhangi bir sahnesinde,
Unutulmuşçasına dargın bakışlarım,
Olup biten her anı bir son gibi yazıyor, ellerinde tuttuğun bütün satırlarım,
Beklediğim hiçbir şey değil, gördüğümde seni,
Ansızın gelen bir sel gibi çırpınsa da, içimde kalp atışlarım.
Kar tanesine yazılan bir mektubun,
Parmaklarının arasından, güneşin bakışlarına kapılıp gittiği gibi,
Gidiyorum, yavaş, yavaş.
Eylül 2010
Kayıt Tarihi : 28.6.2017 21:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!