Papatya fallarına aldırmadan,
Dönüyorum sırtımı.
Emeği var yok, seviyor sevmiyor demeden;
Belki de hiç kimselere haber vermeden,
Gidiyorum İstanbul'dan...
İçimdeki volkanın pırlantalarını,
Dağlarını ova yapışımı, ovalarını dağ yapışımı
Kimselere duyurmadan,
Hiç bir hak talep etmeden,
Usulünce ve sessizce,
Gidiyorum sırtımı dönerek, İstanbul'dan...
Bu yol kimin? Senin mi, benim mi?
Yoksa bu konuda ahkam kesenlerin mi?
Hiç bir şeyi sorgulamadan.
Yarı yolda, kavgalarımı bırakmadan.
Gidiyorum sırtımı dönerek, İstanbul'dan..
Kayıt Tarihi : 23.10.2010 23:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cemal Hortoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/23/gidiyorum-114.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!