Gecenin yalnızlığı beni alıp giderken
Ufuklardan göründü sallanan beyaz mendil
Gitgide yüreğimde irileşen karanlık,
Silindi birden bire yandı içimde kandil
Yalnızlığın tutmuştum acılı hayatını
Yalnızlıktı dayanan boğazıma çelik el
Karanlığı titretti içten içe yankılar
Yankılardan bir hayal: dedi “haydi durma gel! ”
Gösterdi hasretine yandığım diyarları
Yalnızlık sana veda ben sevgi kucağına
Gidiyorum sevinçle oraya gidiyorum
Gidiyorum ümitle sonsuzluk ocağına
Kayıt Tarihi : 3.10.2004 14:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!