Gidiyorum Şiiri - Ömer Dilsöz

İçim üşüyor...
Yüreğim ağlıyor Heval!
Ve ufuklara açmış yelkenlerini
Hayat gemim...
Gidiyorum işte!
Gidiyorum ufukların kucağına;
En sıcak hislerimle,
Özlemlerimle...
Bir sonbahar akşamında,
bir kez bile ardıma bakmadan...
gidiyorum Heval, gidiyorum işte!

Mor dağlarda;
Doğanın kendisini en sade şekliyle hissettirdiği,
O berrak suların kucağında,
Rengarenk çiçeklerin ülkesinde;
Yağmurdan sonraki güneşe dalarak,
Kendi(m) leşerek filizleneceğim Heval!

Tohumunu ekmek için güzelliklerin
Mevsimsiz bir sevda yaşayacağız burada
Miyadsız tarihe isyan ederek,
Kahpe dünyanın kahrını deleceğiz burada,
Deleceğiz Heval!

Ufuklara gider o upuzun yollar,
Ufuklara doğru seyreder...
Güneşeymiş yolculuk
Güneşeymiş Heval!

Anlıyor musun? Gidiyorum işte,
Gidiyorum sensizliğe,
Sessizliğe...ve özgürlüğe!
Yani kendi(m) liğe Heval!

Çulsuzluğun çığlığını yırtarak,
Sefilliğin kahrını delerek;
Boynu büküklüğün hüznünü aşarak gidiyorum,
Gidiyorum sevdama kanat açarak!

Burada güneş bir başka doğar,
Yıldızlar bir başka fısıldanır,
Artık ötesi yok ki ufkun;
Çünkü sen içindesin artık onun.
İçindesin Heval!

Ardarda dizilmiş ışıklara dalar düşlerim,
Ansızın bir serpintiyle,
Yağan ateş meteoru; ateş topları
Ve her birisi bir can yüklü,
Bir sevda tomurcuğu;
Bir hicran çemberi...
Sarar dört bir yanımı;
Ve ansızın sapar düşlerime,
Yakar içimdeki dünyayı,
Yıkar içimdeki özlemleri;
Artık kan damlar kelimeler,
Öfke saçar sözcükler Heval!

İşte o an! ...
O an dört bir yanda seni arar hislerim,
Seni arar gözlerim pırıldayarak...
Seni söyler sözcükler titreyerek,
Seni yaşar özlemler ürkerek, seni Heval!

Başım dik, alnım açık gidiyorum,
İşte o coşkuyla açılmışım ufuklara,
Yönelmişim güneşe sonbahar akşamında,
Yüreğimde serin bir esinti,
Gözlerim çisiyor damla damla hafiften,
İçim yanıyor,
Yüreğim dağlıyor ve gidiyorum Heval!
Gidiyorum işte... gidiyorum

2001-08-23/ Hakkari