Cümle canlı mihman iken, âlem emanet hanmış
Kaygısız geçen bir ömre, bin diyet ödüyorum
Geç uyandım gafletimden, bu âlem imtihanmış
Gün geçtikçe azar azar, ömürden buduyorum
Madem eşrefi mahlûkum koyun dedim tartıya
Can emanet bakmadılar, ten denilen örtüye
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
