Gidiyorsun Öyle mi Şiiri - Kudret Kobal

Sen
Şimdi
Gidiyorsun
Öyle mi
Kasabanın uzağından
Geçip giden bir tren gibi
Gidiyorsun
Dumanını düdüğünü
Fırlatıp atılan gazetelerini
Özleyen çocuklar gibi
Seni özleyecekken
Gidiyorsun
Öyle mi
Gidişine el sallayacak
Birileri varmış gibi
Başka kasabalarda
Sevdalanmışın gibi
Gidiyorsun
Öyle mi
Kömürünün kokusu
Sinmişken üzerime
Çok hevesliymişin gibi
Son seferine
Gidiyorsun
Öyle mi
İçilen kahvelerin hatrı dolmadan
Zuladaki şişelerin
Hepsinin dibine vurmadan
Bir de şu Emirgan'ın göbeğinde
Çilingir sofrası kurmadan
Gidiyorsun
Öyle mi

Hadi ben kendimden geçtim
Şu yazdığın şiirlerin
Mürekkebi daha kurumadan
Limon kolonyası gibi uçup
Gidiyorsun
Be adam
Öyle mi

Şu fırından yeni çıkmış simidime
Kim ortak olacak diyeceğimi bile bile
Sevgilinin gönderdiği humus ile
Masadaki rakının
Arkandan ağlayacağını bile bile
Gidiyorsun
Öyle mi
Sitem gibi olacak ama
Ben evime taşınmadan
Sana da balkonda bir sofra kurmadan
Bir de bana koca bulmadan
Gidiyorsun
Öyle mi

Hani lan söz vermiştin
Kaşa yerleşecektik
Senin yanında sevgilin
Benim yanımda sevgilim
İçip içip naralar atacaktık her gece
Sabahları kumsalda uyanacaktık
Sen
Şimdi
Bunları yalan kılıp
Gidiyorsun
Öyle mi

Bayramlarda gelen gidene
Şeker gibi kitabımdan dağıtırız
Diyordun
Aşk mısraları sonsuz diyordun
Kitapların mı bitti
Mısralar mı tükendi
Sen
Gidiyorsun
Son yazılmış şiir gibi
Şimdi
Sen
Gidiyorsun
Öyle mi

Yani
Şimdi
Sen
Bir hastane koğuşunda
Beyazlara sarılıp
Arkanda karalar bırakıp
Bir de her şeye herkese
Nispet gül yüzüne
Gülücükler takıp
Gidiyorsun
Öyle mi

Bir cami avlusundan
Son kontürünle arayıp
Geliyorum diyorsun
Basıp akbilini
Dört kolluya
Bizi de cami avlusunda
Bir garip gibi
Boynu bükük bırakıp
Gidiyorsun
Öyle mi

Şimdi
Sen
Gidiyorsun
Kudi
Öyle mi