Gidiyorsun (bu Sefer Son Mektup)

Gidiyormuşsun,
Burada durmamın bir anlamı yok artık.
Bari kırgınlıklarımı tamir etseydin,
Bu kadar mı değerim yok sende?
Duygu katili demiştin, duygularının katili yine kendinsin.
Makul bir cevap ta yok ortada,
Kırgın olarak ayrılıyorum,
Suçlamalarına dayanamıyorum.
Doğrusu o sözleri söyleyen sevemezdi.
Bunu anlamalıydım.
Söylemiştin,
Unutulan kim oldu yalnızlığa terk edilen kim oldu,
Ben oldum
Aldatılan kim oldu,
O da ben oldum.
Zamanında hayatımı kurculadıysan eğer anlardın sevildiğini,ve de anladın zaten.
Bana yılan diyen bir insanla muhatap olmak mı?

Tanrım ben ne yaptım,
Herşeyimi ayaklarının altında ezdirdim.
Ezdin fakat ben ezmedim.
Vicdanınla başbaşa kal,
Böyle sevilmeyeceksin üzgünüm,
Kim bekler cevapsız.
Fakat sen gidiyorum dedin,
Ne zaman geldin ki.
Kendini seven insana bir yanıtı çok gördün.

Kırgınlıklarımı tamir etmedin ya,
Bir daha da edemezsin,zaman geçti.
Tanıdın ve kendini saf ilan ettin,
Tanıyamadım sen de biliyorsun,
Bu yüzden haksızsın.
Zeytin dalı uzattım kaç kere,
Kabul etmedin.
Dünyada kaçmak kolay,
Yalnız bir yerde kaçamayacaksın.

Kötü sözleri söyleyip hıncını çıkarıp kazandın mi zannettin?
Gerçekten seni vazgeçilmez olarak gören benmişim,
Kim katlanır o sözlere,
Zamanında onarilmayan yaralar tamir olmaz.

Bu vicdan yükünle kal!
Yine de eskiden sevdiğin için teşekkür ederim.
Ama artık geri dönüşü yok hiçbir şeyin.
Beni bulamayacaksın geldiğinde.
Zaferin.