Gidiyorsun Şiiri - Atila Işık

GİDİYORSUN

Gidiyorsun
‘Neden’ diye soruyorum, konuşmuyor susuyorsun
Ölü kuşlar toplanıyor
yağmur kaçağı ölü kuşlar. Saçak altlarında yuvasız kuşlar
Onlar ki, unutulmuş istasyonlarda
raylarına mahkum yalnızlıklar gibi sıralanmışlar
Oysa, her yağmurda martılara özenir, sevda taşırlardı kanatlarında
Yeni boşluklar ekleyip yüreğime,sessiz sedasız
gidiyorsun. Git

Gidiyorsun
Tutunduğum ne varsa yerinden kopuyor, bakıyorsun
Ağustos üşürken yalnızlığında, boşuna ateşler yakıyorum
Kırağı düşüyor umutlarıma
Mevsimler değişmiş, günler yalnızlık yorgunu
Çiçekler dalında kuruyor
ki, tomurcuğa dururdu ilk yaz sabahlarında
Bir ses bir nefes olmadan yanımda, böyle bir başıma bırakıp,
gidiyorsun. Git

Gidiyorsun
Çığlığımı ekleyip vedalara küçülürken, büyüyorsun
Keskin tarafı dokunuyor bıçakların
Yüreğime, erken tükenen sevdanın kırıntıları ile
yeni yaralar ekleniyor
Siyaha tutkun gecelerin sabahsızlığında arkana bir kez dahi bakmadan,
gidiyorsun. Git

Gidiyorsun
Gidersen ölürüm sanıyordum, bak hala yaşıyorum

Yaşıyorum