Gidiyorsun Şiiri - Peggy Lee

Gidiyorsun
Ve bunu düşündükçe......
Korkuyorum karanlıktan
Bir senfoni gibi sensizlik yankılanıyor
Duvarlar çevreliyor kaçamıyorum
Senin yokluğundan nefes bile alamıyorum
Yanımda olmadığın her gün bir karabasan gibi çöküyor üzerime
Korkuyorum
...
Gün daha aydınlanmadı
Belki gelene kadarda hiç güneş doğmayacak
Yıldızların bile ışıkları parlamayacak
Hiç maviliğini tadamayacak insanlar bendeki gökyüzünün
O her zaman ki ışık olmayacak
Ve onlarda bana baktıkça korkacak
Senin olmadığın günlerde yarattığım o karanlıktan
Biliyorum
Aynı gökyüzü altında olacağız
Aynı bulutlar geçecek üzerimizden ama...
Bir tek yokluğun olacak yanımda
Hıçkırıklarla ağlayacağım ve sen bunu göremeyecek; duyamayacaksın
Kimse de duyamayacak!
Sen yokken ördüğüm o duvarlardan
Ne sesim duyulacak ne kimse yanımda olacak
Ta ki senin geleceğin yarına kadar
Ördüğüm duvarın yıkılacağı.
Geleceğine inandırdığın yarına kadar....