Gidiyorsun Şiiri - Oktay Güvener

Gidiyorsun,
Sesin içimde yankılanan
zemheri soğuğu gibi vuruyor yüreğim en derin yerine.
Bir vedanın hüznü ile
durup bakıyorum ardından,
ama gözlerim, tutamıyor içindekileri.

Bir dostluk kaç nefes sürdü ki,
kaç gülüş saklandı ki avuçlarımızda?
Şimdi kelimeler eksik,
şimdi yollar uzanıyor sessizliğe.
Olduğun yerde
benim sesim çalınır mı kulağına?

Kim bilir, belki bir sabah,
aynı gülümseme düşer yüzümüze,
aynı kuşlar
başka gökyüzlerinde şarkı söyler…
Ve biz,
hiç konuşmadan,
birbirimizi hatırlarız.