Gidiyorsun Şiiri - Celalettin Yünel

Gidiyorsun,
Gökyüzü en zifiri karanlığını çekti üstüne,
Saatlerden kan damlıyor,
Dakikalardan, saniyelere,
Yelkovandan akrebe.
Gidiyorsun gözlerimde gidişinin hüznü birikiyor,
Deniz kokulu yaşlar gözlerimde dalgalanıyor…

Dudaklarımda kurudu kuruyacak hasret kelimeleri,
“Gitme, kal” desem de beyhude,
Gidiyorsun,
Ardında bir savaştan arta kalanmış bir şehir gibi,
Yeşil gözlü bir dev,
Yanıyor alev alev,
Yıkıldı yıkılacak…

Kursağımda düğümleniyor gülüşün,
Bu şehir alıştığım şehir gibi gelmiyor,
Gidiyorsun,
Bursa yeşili gözlerimde açıyor kırmızı güller,
Bir ateş ki sarmış içimi,
Yemyeşil bir orman küle döndü dönecek…

Bu şehrin caddeleri başıboş bir çocuk gibi,
Bir oyana bir bu yana savuruyor beni,
Saat kulesi derbeder bir derviş gibi bakıyor gözlerime,
Sürmeli yankılanıyor kulaklarımda,
“Bu dert beni iflah etmez, sürmelim aman”
Sustu susacak…

Gidiyorsun,
Deniz kokulu yaşlar gözlerimde dalgalanıyor…
Yeşil gözlü bir dev,
Yanıyor alev alev,
Yıkıldı yıkılacak…
Bir ateş ki sarmış içimi,
Yemyeşil bir orman küle döndü dönecek…
“Bu dert beni iflah etmez,
Sürmelim aman”
Sustu susacak…

06 Kasım 2013
07.13