Gidiyorsun Şiiri - Mehmet Eymen Gökçe

Gidiyorsun...
Arkanda kocaman bir kof bırakarak.
Yüreğimi, gözlerindeki acımsı gülüşünle sapladın.
Ayrılğın, sensizliğe ağlıyor.
Bakışında ayrılık kokuyor, kulağımda sesin yankılanıyor.
Ve senden ağlıyorum, dön yüreğime...
Sözlerinde yansın yüreğim,özlemlerinde bul beni.
Sana ne kadar yaklaşsam,zaman boyuna ilerliyor.
Acılar içinde çırpınıyorum.
Yüreğim denizlerin dalgalarına teslim ediyorsun.
Soluk alamıyorum ruhumun odalarında. Bakışlarında,tutsaklığım, aşkınla zincire vurulmuş bir ben.
Sel gibi gözyaşlarım, ayrılığın üzerine damlıyor ve her damlası seni kaybediyorum.
Şiirlerimin her mısrasında başa sarıyorum seni.
Hasretin,kalbimde baharsiz bir mevsim.
Zemheri bir ayrılık, gözyaşlarım kan kızılı.
Takvimlerde dökülsün gunahlarım,en büyük günahım sana ayırdım.
Çok kes karşı koysam da, dilim tutulmuş lal gibi en meçhul yerdeyim.
Ne kadar kaçsam da,bir o kadar sendeyim.
Ölmek gibi birşey ayrılığın.
Öyle sana çok bağlandım ki,bana dokunsan yanarım,koca koca soğuk sulara atsan da yüreğim alev alıyor.
Acıların bütün duraklarına uğrayarak geldim sana.
Sevdim Seni,ihanetin kokmadığı bir duyguyla,yalancı bir şehrin ortasında, a'yın heybetiyle her gecemi yanlızlığına ayırdım.
Ve sevdanın gölgesi, sessizce yol alacaktır bir gün,gözlerinden kalbime akacaktır.
Gidiyorsun, gidiyorum,gideriz ve aşk ayrılığa yenildi.
Geceye bir perde indi sonra, sen perdenin diğer tarafında bir ayna, kendimi görüyorum sende.
Bitti işte, yağmur yağıyor alabildine gülümserken,diger tarafı hüzün, kan ve ayrılık bekliyor...