Gidiyorsun Şiiri - Abdurrahman Yüksekkaya

GİDİYORSUN
Gidiyorsun ardına bakmadan
Geçtiğin yoldan ardından kalan parçaları topluyorum yaşlı gözlerimle
Her dökülen damla yüreğime düşen bir kor tanesi gibi canımı acıtır sanki
Ardından bir feryat çemberi ortasına alır beni
Bilinmeden bilmeden yollar alır bendeki seni
İçimi kemirir düşünceler yalnızlığın yoğun olduğu saatlerde
Olmadık hayaller yağmur gibi vurur pencereme
Bir seher yeli götürür açmadığım penceremdeki hayalleri
Kapıyı yüzüme çarpan umutsuz beklentilerin peşine düşmekte ne
Boş bulduğum her kağıt parçasına yazarken seni
Olmadık umutlar bırakır mı peşimi
Hayat dediğin yol yarına gebe hayaller gibi
Ölesiye bağlanmışken unutabilmek mümkün mü seni
Hangi yara daha fazla acı verebilir ki
Hangi gün seni sayıklamadan geçer perdeler örtmüş gözlerini
Hangi gün isteyipte bulabildim ki seni
Her sabah baktığın aynalar göstermiyor her şeyi
Ne kadar kaçmak istesen de özgülüğüne prangalar vurmuş
Gülen gözlerinin altında ağlayan yüzün
Yırtıp yaktım resimleri gözlerim ağlamaklı heybemde hüzün
Yaralandı yüreğim sayılı çizgilerle buruşan yüzüm
Gittin geliyorum üstümü bir avuç toprakla örtün