Gidiyorsun Şiiri - Efe Aktürk

Bir düştü sadece kalbimin duası...
Bu yürek ölümüne sana susarken
Hayallerimin yaşlarına dokunuyorsun ellerinle
Kayıp iklimlerin göçebe sevdalarında
Yazılıyorsun bakışlarıma...

Parmak izlerime ismin boyanır
Sana düşler
Büyüttüğüm kalbime süzülürsün
Bedenimin coğrafyalarına
İçtiğim antlarımı iliştirirken dokuna
Oksijen olup yerleşirim
Sevdalı güller büyüttüğüm aşkına

Nazenin göğünden dualarım dökülür
Kılı kırk yaran mabedime düş olup kayarsın
Yeşil gözlerime

Nefretimi çayırlara salarken sular çırpınır sevdama
Ağlamıyorum inan ağlamıyorum
Gözlerime a ş k kaçmış sen yerine
Kırsam artık tutsak prangaların kilitlerini
Düğüm olsam gönlüne emanet edilen

İki dudak arasında
Nefessiz nefesimde sığınaklarım ağlıyor
Damaklarımdan sızlayarak dökülürken
Gidişlerine...

Gül kurusu akşamlarında satıyorum
Hıçkırıklarımı
Kabuklaşan sevdamı öpüyorum
Baran vurmuş saç tellerinin üzerinden

Zemin ıslak
Gözlerimin nuru akıyor kaldırımlara
Yanıyorum yağmurlarda
Üzerime göğün yaşları yerine sen düşüyorsun
Volkan volkan vurucu lav yüreğinle

Girift bir gök artığı soyulur uzayan arşa
Yanık bir şiir kesiği olursun
Kefensiz rüyan tenimde

Yok gidişlerin cemrelerimi soldururken
Bir atımlık kalp kalır gamzelerimde
İğfal edilen onurun demir parmaklıklar ardında
Çığlık yansımaları
Düşer içimin ayna olan sen tarafına

Ve
Gidiyorsun
Katran yemiş balçık gönlümden
Yokluğuna küf basıyorum
Ağzımda acı bir tatla yok ediliyorsun
Dilhun bir sevda artığı ile
Gidiyorsun...