yaşlı moruğun notlarını okudum yalnızlığı biraz daha anladım çaresizliği insanların insanlara yenikliği hep ağlamaklı, aciz payda`sın, pay`ın terkettiği sevilmek için beklediğin aldatıldığın inlerkene hüzünleniyordun korkuyordun ya birileri duyarsa bana vuruştuğunu? yaşlılıkta daha da ağır geliyormuş dedi-kodu korkuyormuşsun herşeyden kendinden aşktan, benden sonra hep beraber; birbirimizden! kardan adamlar musallat oluyormuş insanın hayatına güneşine dargın! onlardan da korkuyormuşsun kesiliyormuş güneşinden umudun sevgi yetişmiyormuş imdadına! hani… hani herşeyi kaybettiğini sandığın o bahar sabahı! yollara savrulmuştun da bir daha dönmeyeceksin sanmıştın seneler sonra tekrardan gelmiştin işte öyle oluyormuş insan yaşlanınca! kaybediyormuş buluyormuş kaybediyormuş buluyormuş sonra s.ktir olup gidiyormuş! ömür bitiyormuş…
Zagros CetinkayaKayıt Tarihi : 13.9.2011 23:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!