Gidiyorlar Şiiri - Yunus Çimen

Tıka basa açlıkla sende olmayanı istiyorlar.
Kör bir şuurla her şeyi biliyorlar.
Yavan bir kalple sözde seviyorlar.
Derken, daha demeden, gidiyorlar.
Gidiyorlar takatsiz, pusulası bozuk, yolsuz.
Bavul bavul, kitle kitle, heybesiz ve soluksuz
Bazen aşikar, alelade
Bazen esrarla, e biraz da ısrarla, gidiyorlar.
Dörtnala, dört bir yana,
Çatlamaz kır atlarıyla, gidiyorlar.
Kimi programsız, plansız,
Kimi talihli kimi şanssız.
Kimi sessiz sedasız,
Kimi çığlık çığlık gidiyorlar.
Bazen her lâhzâ, bazen arayla,
Bazen topyekün, bazen sırayla.
Kimi bir adım öteye hemen şuradan,
Kimi kilometrelerce coğrafyadan.
Kimi sualsiz, nedensiz,
kimi çoktan ölmüş kefensiz.
Kimi gece, kimi gündüz,
Kimi dere tepe düz.
Kimi dibi kalmış utancıyla,
Kimi yer gibi çatlamış arıyla
Gidiyorlar.
Kuşatmışlar olmaz menzilleri,
Dört bir yandan gidiyorlar.
Ete kemiğe bürünmüş,
Ayıptır diye, öyle bir görünmüş,
Gidiyorlar..
Emeksiz, haybeden gidiyorlar.
Öyle muntazam, kusursuz gidiyorlar.
Kaldıkça, gidiyorlar.
Gelmeden, gidiyorlar.
Gittikçe ,gidiyorlar.
Öyle gidiyorlar,
Öyle öyle gidiyorlar.