Gıdiyordun sen

gidiyordun sen ,
ne zor şeymiş ey can... ,
ardından bakarken ki yüreğimde ki sancı...lime lime kestiler sanki kalbimi ,
Şimşekler çakiyordu beynimde....
Hüzün kaplamıştı gönlümün her köşesini.
Kirpiklerim ıslanmış , yüreğim kursuna dizilmisti.
Vay be sen gidiyordun benden ..

bir türkü mırıldandım en acısindan...
Haykırdım ismini sahildeki martılara son defa..
o günü hüzün günü ilan ettim ömür kitabımda...
Elveda ediyordum tüm senli umutlara..
Gönlümde hüznün gözlerimde yaş..

gittin sen , ardına bakmadan usulca nazlı nazlı…
Bir ceylan gibi..

Paramparça ederek geleceğimi ve yakarak yüreğimi..
bir kalemde silerek onca yasanani , tatlı anıları....
gittin ah be yar...
Ben artık
Yıkık kentlerin yıkık adamıyım ..
Hüzünler kentimin baş mimarı.
Umutlarımı alarak gittin.
Beni benden çalarak gittin..

Vay be!! kaderde sana elveda demekte varmış…
ardından bakmak ve el olduğunu görmekte …
ne zor şey biliyor musun ,
sensiz gelen gecelerin sabahı ,
senden ayrı düşen ruhumun burhanı.
Zor be yar , zor..

Unutma umutlarımın katili olsanda ,
Yüreğime tarifi zor açılar yaşatsanda seni hep seveceğim .
Ve de nefret edeceğim..
Mky

Hüzünler içinde şehri izlerken
Beni hatırlayıp üzüleceksin.
Sana geldiğim sokağa bakarken,
Özlemle beni yad edeceksin...

Karanlık gecede aya bakarak,
Dalgalara sitem savurarak,
Anılara dalıp ta ağlayarak ,
Beni hatırlayıp özleyeceksin...

Özlemler sararken dört bir yanımı ,
Bu şehir sen yokken sanki bomboş.
Türküler dile getirken içimde ki yangını.
Sensiz hayat inan bomboş..
Umutlar turap geceler hüzün, sokaklar loş...

20/12/2009

M kemal Yazılıtaş.