Gidiyordun Şiiri - Aslı Demirel

Herşey herkes duruyordu
Birtek sen gidiyordun

Hem de yalvar yakar dualara inat
Gözyaşlarına tek tek basıp
Adeta göğe merdiven yapıp
Ardına bakmadan gidiyordun

Kimisi uyuyordu
Kimisi pür dikkat
Bir çoğu bir haberdi
Dur dedi en sevdiğin çocuk
Bahçende siyah zarifen
Her ayak sesine kulak kesilip
Yolunu gözlüyordu
Neydi acelen bilmem gidiyordun...

Hadi canım! Dedim
Dudağımda; kırık, yarım yamalak bir gülüşle
Ne alaka tırnağında hayat varken
Nasıl düşer yollara
Ki bu yol öyle böyle değil
Tek yönlü
Hadi canım! Diyordum
Ama hâlâ gidiyordun

Duyar
Durur
Döner dedim
Herkes bir yana
En sevdiği tufanını bırakmaz dedim
Kaçıncı kez dalga geçti
Bu sefer de kanmaz
Uymaz
Yarı yolda bırakır cennet vaadlerini dedim
Yok düştün bir kere o yola
Heveslendin mi ne
Herşey olduğu yerde durdu
Duruyordu
İnadına inadına gidiyordun

Saksıdaki çiçek bile dile gelecekken
Ne hikmetse kimse konduramadı
Her el duaya uzandı çaresiz
O koca adamlarının gözüne çocuklar saklandı
Çocukça baktılar kapına
Ne bakışlarına ne eşine çocuğuna ne de karındaşına aldırmıyordun
Almış başını
Elini ayağını
En en mutlu kahkahanı
Gidiyordun

Kimse demedi mi sana
Oralar soğuk
Oralarda tufan yok
Oralarda unutuluyor herşey
Neye kandın da gidiyordun

Düğünler düğün olmayacak artık
En ortasında salınan sen olmadan
Kahkahalar yerini yadırgayacak
Ah o kırmızı
Kimse sen gibi hakkini veremeyince o da küsecek
Ve hiçbir telefon artık sence açılmayacak
Hiçbir kimse hayat arkadaşına
Senin en güzel tufanına sen gibi bakmayacak

Duyuyor musun bilmem
Ya da ne kadar kalın yalanla gerçek arasındaki duvar...
Eğer gelseydi elimizden
Yoluna setler kurardık
Göndermezdik ötelere seni
Ve kimseye de dilimiz demezdi
O artık yok
GİTTİ
Erkendi...

17 5 15

aslı (23515)