Sevda senin anladığın dilde konuşmuyordu,
Çünkü senin sevda dilin yoktu,
Yüreğinde gizli yaşanıyordu herşey,
Benim görüp görmememin senin için anlamı yoktu.
Oysa benim içtenliğime karşılık gözlerin bile yeterdi,
Ama senin gözlerin bana bakmasını bilmeyendi,
Geriye ne kalıyordu? sessizlik..
Sessiz bir aşk nereye kadar sürerdi..?
Bitti sonunda,ben anlattımda aşkımı,
Belki senin anlatamadığını sanman canını acıtacaktı,
Oysa bilmezmiydin ki,
Beni ne suskunluğun nede bakışların yıldıracaktı,
Ama şimdi benim içim acıyordu,
Çünkü senin,gizli sessizliğinin altındaki saklı çocucuğu...
Kimse bulamayacaktı.
Evet anlamamazlıktan geliyordum,
Beklediğimi bil susma istiyordum,
İçini acıtma,herşeyle yaşa diye bekliyordum,
Ben seni her halinle seviyor,
Geleceğimi sadece seninle umut ediyordum.
Ve şimdi bizi bitiren sebep,
Kapalı gözler değil,
Yürekte yaşanan gizler değil,
Bu kez cesaretsizliğin bitiriyordu.
Öyle çok şeyi kabullenmiştim ki,
Peki ya sen.; neyi umut etmemiştin ki...
Ben şimdi gidiyordum.
Kayıt Tarihi : 19.3.2009 09:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!