kara bır kış gunuydu
özlemle tutuşan ellerimiz ayrılıyordu
rüzgar vucudumuzun her noktasında
bagırırcasına yalvarıyordu
gök kubbe yarılmıştı sankı
ölüm sessizligi çökmüştü kalamış sahiline
ve kimseler yoktu, engel olabılecek bu gidişe
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
