Gidiyor akuba / yor gezgini...

.

şehir ismi olur bir çiçek;

akuba’ya gül düşüyor
mavi misketlerin sesinde
gidiyor akuba
köşeli yazıların dilinde

yuvarlanmayın
sarılırsınız
çevre mavzer
cevre kaleler içinde
dayanır kapınıza sızı
koç başının gülüşünde

kapıları kırılıyor şehrimin
resim çiziyor alevler buluta
yarım kalan şiirler bitiyor
eli şairi kaybediyor

susuz çamaşır kirini sevmişken;

lekelemeli kendini
hırsı var ademden
söz kin düğümü
lekeyi kesmeli

odun iskelesine merhaba;

öff çeker
ağların gümüş sesi
cep çakısı kalamar diler
gökyüzü bulup
sürtünse
çocuk atsa yere
çakmasın ışık
gözleri karanlıkta
büyü bebek
sana karakterler beklettik

chopin düşünürken;

elimi kesmeyin
her tuşun ardında
varsın sekizde olsa notayla
besteler yapıyorum zamana
dayayın kulağınızı
göğsümün ortasına

-yaşıyor, buz getirin

enlemi kaydıkça
geriliyor kışta
uçmayı öğreniyor
buz tutan yerin kayganlığında

hepsi tekrar
nefes almayın…

28 11 2005

.