Gidiyor Şiiri - Yavuz Yıldızbaş

Gidiyor gönlümün efendisi...
Kal desem sanki duracak mıydı ki?
Her anımda, her duygumda var olan,
Soğuğun yanakta bıraktığı al al oluşu
Burunda bıraktığı pembelik
Ne de kulaktaki kızarıklık
Hiç birisi değil yürekteki sevdalık...
Gidiyor işte..
Nurani yüzüyle gecenin yarısı,
Ağaç yaprakları arasından ışıyan ay gibi parlayıp gidiyor...
Bir daha ki gelişte ay bulutsuz olur mu ki?
Yaprak agaçta kalır mı ki?
Ya da ben hayatta olur muyum ki?
Bilemem...
İşte öyle cananım.
Geldin mi kalacaksın,
Sevdin mi tutacaksın,
Yarını düşünmeden bugüne bakacaksın
Hayatı uzun görüp yaşamayacaksın
Kısa görüp uzun bakacaksın
Gözünün önündekine yüreğini açacaksın
Dışarda bırakmayacaksın ki
Soğukta kalan üşür,
Üşüyen;
Ya hasta olur.
Ya dona kalır
Ya da sıcak yatakta sabahlar...
Korkmayacaksın sevmekten.
Sevmekten korkan,
Kaybetmekten korkmaz.
Oysa ben korkuyorum kaybetmekten
Ondan olsa gerek
Korkmuyorum sevmekten.
İçimde kalmasın söylediklerim
Yaradanın bildiğini o da bilsin derim
Cefası ne ise çekerim
Felaketim olsa, kesilse başım
Kaderime boynum kıldan ince derim...