Yıkılmadım desen, çöküşün belli,
Fırtına, tufandan izin gidiyor,
Kuruyan ağaçlar hep çürük dallı,
Odun duman olur, közün gidiyor.
Kılcal damarların aşkı unutur,
Hayalin birazcık gönül avutur,
Depresyon, stresler beyni soğutur,
Yüreğin sarsılıp, özün gidiyor.
Perdeler çekilir, karanlık çöker,
Kimide kör olur merceği döker,
Bazısı dört gözle sahtece bakar,
Doğuştan verilen, gözün gidiyor.
Halbuki geçmişte susmazdı çene,
Adam sayılırdın çıkardın öne,
Mikrofon elinden alınır yine,
Dilin tutuluyor, sözün gidiyor.
Zekice yaşadık bunca gerçeği,
Hilesiz kullanın tartı, ölçeği,
Tayin edemezsin sen geleceği,
Hepsini kaybettin, yüzün gidiyor.
30-10-2019
Zeki ÇelikKayıt Tarihi : 25.1.2020 22:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/25/gidiyor-109.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!