Gidiyor Şiiri - Osman Bulut

Göremez oluyor fazla uzağı,
Evvela gözlerin feri gidiyor.
Mesafeler ürkütüyor ayağı,
Üç ileri, iki geri gidiyor.

Gözlere bir gözlük, kulaklara fiş
Doğaldan yapaya doğru bir gidiş.
Kalıyor çenede üç beş tane diş
Yediklerin diri diri gidiyor.

Geç bilinir bir çok şeyin kıymeti
Geri sarmak mümkün müdür kaseti?
Kiminin; sağlığı, gücü, kuvveti
Kiminin kırk yıllık kârı gidiyor.

Ne düşten vazgeçtin, ne de hülyadan,
Ne evden, ne içindeki eşyadan.
Halbuki şu sarıldığın dünyadan,
Her an her saniye biri gidiyor.

Sağır mısın, saf mı? Bilmem ki nesin
“Her canlı ölümü tadacak” kesin.
İmam Efendiyi işitmez misin,
Hatunu gidiyor, eri gidiyor.

Annen, baban, hemşiren, biraderin
Yusufun, Züleyhan; Arzun, Kamberin
Sadece el değil; canın ciğerin
Baş tacın, gözünün nuru gidiyor.

İster çama dokun, ister hindiye
İstersen herkese ver bir hediye.
Sevinme yeni bir yıl geldi diye
A divane çoban sürü gidiyor.

Mız mız etme; ne yenin dar, ne sahan
Milyarlarca kula yeter bu cihan.
Kul yanmaz mı geçilmezse imtihan
Ayağına kadar soru gidiyor.

Şükret Osman elindeki nimete,
Sırt çevirme; Muhabbete, hürmete.
Tutulduğun an İlahi Rahmete,
Elin, dilin, kalbin kiri gidiyor.

Osman BULUT
28/12/2017
5M5N