Bilir misin kaç ağız dolusu gülmelerin ardında intihar ettim ben...?
Kaç mesut bahtiyar ayaklarına yattım.
Sevda süsü verdiğin göz bebeklerinde kaç kez astım kendimi
Göz çukurlarımdan yanaklarıma süzülen her damla yaşta kaç kez yıkadım lekeli sevgini
Bilmezsin...
Adın ne zaman bir yerde geçse; kader deyip dilimi yuttum,
Kısmet deyip yetim bir çocuk gibi acımı avuttum
İki nefes alımı kadar olan şu kısacık hayatta
Dudak payı kadar bile payım olmadı yanında
Yine de bir kez bile sitem etmedim sana
Şimdi bir umutla çaldığın her kapıdan hüsranla dönüyorsan sakın benden bilme
"Yeniden doğdum" dediğin her gün kıyametleri yaşıyorsan sakın aklına beni getirme
Ben,gidişlerin gelişlerin ve o iki arada ki ölüşlerimi düşünmekle meşgulüm
Hani kenar köşede ufacık bir tahammül kalsa bencilliğine,buyur edeceğim
ama inan ki artık bende zerre kadar yoksun...
Hasretliğin köpek gibi yapışmışsa paçalarıma; mevsim bahar olsa ne yazar...
Can ÇalışkanKayıt Tarihi : 30.9.2015 18:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCESİZ PRENS