Katarından kopmuş bir vagonun kör aksak yolculuğuna benzer gidişlerin...
Hep bir şeyler kırılır, hep birşeyler dökülür, ölür.
Şimdisiz kanamalar hikayelenir avuçlarımda,
akortsuz sabahlar doğar devasız sancılarla,
oysa,
durmadan mavilenen bir gök akardı geceye
bakraçlarda abıhayat birikirdi
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta