Gidişler ve Dönüşler Şiiri - Devrim Öner

Otogardaki kara kediye ithafen...

Her gidiş eve;
bir yeni gökkuşağıdır hayalimizin,
bütün renklerine kanmayı beklediğimiz dört gözle.
Varsaydığımız özlemlerimize kavuşmaktır.
Oysa bir belirsizliğin kaçamağıdır belki de uzaklaşma isteğimiz
hüzün tehdidinden, imgeleyemediğimiz hayattan bir yabancıyla veya
anne sevgisizliğinden her seferinde.

Kaldığını düşleriz geride yıkımlarımızın ve
çocuksu yanılgılara düşeriz her bindiğimizde o otobüse
Öyle yükümüz vardır ki kendimizce hiç sebepsiz,
morlu bavulun ağırlığını unuturuz bazen.
Kurtulduğumuzu sanırız var olanın boğuntusundan
saati her çeyrek geçe, kurtulamayız oysa..

Yaramız var çünkü iyileştirmemiz gereken kalbimizde.
Söylemeliyiz, haykırmalıyız nedenini tükenişlerimizin.
Öyle başlayabiliriz ancak yeniden olgun yaşama,
hissedebiliriz belki o vakit sebebi biz olan
kırıklarını bir başkasının.
Fakat susuyorken içimizdeki düş burukluğunu,
Anlamsızdır gidişlere sevincimiz, acımızın da dönüşlere.

Ve benim kırıklarımı hiç bir vakit hissedemeyecek olan sana;
Özlemlerine ulaşamadığın içindi bütün hırçınlıkların,
cinnetlerin bana karşı.
Bu yüzdendi çekip gitmelerine olan nefretim habersiz,
bu yüzdendi üzüncüm, gidişler için gözden çıkarman beni.
Zaten ben bir değersiz yabancıdan başka kimim ki?

Geri dönüşler var yavrucağım, vazgeçişler var birçok şeyden
Ardında bıraktığın senden umutlu insanlar, bir evin var sıcak
Fakat unutma ki sonsuz değildir hiç bir gidiş ve dönüş
bu sebepten acıtma ruhunu kendinin,
ne de değersiz sevgilinin hiç bir zaman senin olamayan.