Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Dostlarım, burdaki herkezi seviyorum.Dün biraz agresifleştim ama her kez için geçerli bir şey olduğunu düşünüyorum.Benim bu şiirdeki terimleri üretmem plan dahilinde değildir.Bir gelişimin ürünüdür ve 3 sene içine yayılmış bir süreçtir bu.Birisi çıkıyor ve ağzından çıkanı düşünmeden ediyor ki düşündürücü olanı sadece bu kişiyi bağlar bu olay.
Tekrar söylüyorum.Varsa benim bir hatam özür dilerim ama kimin aşağıda nasıl düşünmeden eleştirdiği belli.O kişi keşke gelse ve bana dese ki ' şurası yalnış,burası doğru',öpüp alnıma koyarım
Abir'in de hakkı var,fazla önemsenmez ama insanız işte
'Sözüm meclisten dışarı' demiştim aşağıda.Bu lafı çocukken ederdim öldüğüm günde de edicem:)
sözüm,lafı edenden başkasını bağlamaz
Bişey dicem.Kullandığım dil türkçe.Burda istenmiyorsam yazmam ama kitabım her halikarda çıkacak.İstemeyen bir ortam için yazmak kadar sıkıcı bişey olamaz. (bu da anti parantez.Bilmem anlatabildim mi?) ....................Sevgili Akin...(İstemeyen bir ortam için yazmak) demissin, burasi kimlerin ortami ki...???.....bence bu tip yorumlara oku, gul ve gec dostum.....
Siirine gelince, evet hakli olarak herkesin anliyabilecegi siir degil Akin, siirlerin cogunlugu siradisi siirler...Tarzi alisilmis degil, bu yuzden sana yazilan bazi yorumlara gulerek gecmeni tavsiye edeyorummm...eee herkes Akinca yazip okumaz ki..:-) sevgiyle daima...
Evrene bakarsak,deişmeyen şey deişimdir :)
Üç yıl önceki şiirleriniz bugunkulerle aynı mı abbas bey?
:)
canım cicim le aşklar dönse idi,aşklarda ayrılıklar olmazdı abbas bey.Ve ayrılıklar olmaması içinde düşünmek düşünmek düşünmek lazımdır ki,bunu benden iyi bilmeniz lazım yaşınız icabı.
E,düşününen insan içinde araştırmanın,yeni terimler üretmenin ve şiirini orjinalleştirmenin sonu yoktur.Siz de bu parlelde giderseniz bir dahaki yorumda yapıcı olabilirsiniz.teşekkürlerimi arz ediyorum
:)))))))))))m Herneyse.Son bişey.Bunu mrk etmesem sormazdım.
Şiir sizce nedir abbas.
Şekil mi önemlidir,anlattığı şeymi???
Bir satır şiir yazıp da on ikiden vursam açıklaması 10 satır olsa kimbilir neler derdniz:))
Çok önemli bir nokta var.Sizin bu yaklaşımınız.sıradan olmayan şeylere kapalılığı gösteriyor.Bu bence yalnış.Ve insan nasıl hissediyorsa yazar.Benim kendi bulduğum terimleri şiirde yeterince açıkladığımı sanıyorum ve gerektiğinde de açıklamaları ekledim ama sizi tatmin etmediyse bir sözlük almanız daha yerinde olbilir.
Bu yorumunuza daha güzel konuşabilmek isterdim.gene de saolun
Bak dostum,açıklamaya gelince şiirin kendisi açıklamadan kısa.Bir daha göz atıver bence üstünkörü yorum olur.
Diğer bir husus,siz acaba neden bu şiirime yorum yapıyorsunuz bu lafı ederken??
Ha açıklamalardan anladığınızı ben sizin adınıza size söyleyeyim:Sizce bu şiir emek verilmiş ancak anlaşılmadığı için böyle bir yorum yapılmaya hak kaandı.Böyle düşündüğünüzü inkar etmeniz durumunda,neden başka bir tarzda olaya yaklaşmadığınızı açıklamanız lazım ki,yorumunuz da ortada zaten
Bişey dicem.Kullandığım dil türkçe.Burda istenmiyorsam yazmam ama kitabım her halikarda çıkacak.İstemeyen bir ortam için yazmak kadar sıkıcı bişey olamaz. (bu da anti parantez.Bilmem anlatabildim mi?)
Bu son lafı derken burdaki bazı kişiler istisnadır.Ayrıca belirtirim
Şiirden uzun açıklama.Türkçe yazsana kardeşim.
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta