Doğruydu. Kutsanmıştı yollarım gidişinle. Ayak izlerince uzak silinip gitmiştin dünyamdan. Ağladım arkandan; çok özledim. Yokluğuna verdiğim isim, cehenemdi.
Çok düşündüm, sana mı yandım aşka mı?
Ama bilesin, Anka kuşunca külümden yarattım kendimi. Cennet olmasa da yaşadığım yer, cehennem değil şimdi...
Ve her akşam içtiğim bir kadeh şarapla kutsuyorum gidişini. Yokluğuna alıştım.
Zaman da alsa, imkansız değilmiş seni unutmak...
Dedim ya; öyle sessizdi ki gidişin, bilmiyorum hangi vakit gittin.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
