Gidişinin İlk Günü / Çırpınışlar

Yağmuru son kez yağıyor mevsimin
Rüzgar alımlı,sokak bekri
Eylüller ekimlere gebe,sararmış bir simayla
Galiba
Anlamını yitiriyorum yaşamın.

Ölüm,sırt sırta zemheri
Artık anmıyor kelimeler
Gideni ve
Gelmek isteyeni..

Sokak ortasına bir şiir bırakıyorum
Giderken,
Suya yansıyor cinayet
Ekmeksiz kalmış öksüz yürekler
Anlatıyor şiirin yalansızlığını
Şiir aşkla başlıyor
Acı ve intiharla bitiyor
Noktasız,virgülsüz

Tanrı gözyaşlarını tutamazken
Yüzümden süzülürken tuzlu ağlamaklığım
Ellerin çamurdan kurtarıyor şiiri
Şiirin şiir yanları kurtuluyor
Mumun alevi noktalanıyor
Gazete kağıtlarına yenik düşüyor yüzüm
Kan revan yok,ağlamak yok
Savaşan,savaşılan,yenik düşen hep benim
Ve ganimetle mutlu olan sen
Ömrüm
Senin sularında son buluyor...

Seni övüyorum işte
Seviyorum diyemiyorum
Karnlık
Kaldırımüstü sevdalar
Sonra kalbinin tutanakları
Ansızın bir kalem kırılıyor
Aynı sevdanın hükmüyle
Yüzüne gözlerimin ağlamaklığı mal oluyor
Gidiyorsun,yitme!
Düşsel bir aşkın orta yerinde
İnceden kırılıyorsun.

Düşlerimi arıyorum zaman zaman
Ne kadar gerçekse o kadar alınıyorum
Ve bir akşamüstü tekrar başlıyorum ağlamaya
Güzel günler hatırına yazıyorum seni
Sen
Adının yanına bir başka sevda istiyorsun
Bir başka ses
Koparmak istiyor dalından gülü..
Gülleri yazıyorum
Ne kadar güzelse
O kadar yanıyorum
Ve bir sabah
Gayrı resmi bir sevdayla tekrar başlıyorum
Pişman olmaya
En derin hikayede bile
Susuşmak istiyorum seninle
Güzel olanı anlamak için
Sen,en güzel oluyorsun
Ne kadar ayrılıksan
O kadar ağlıyorum
Şehre dalıyor gözlerim
Hangi ışıkta yanmaktasın
Hangi karanlıkta uyuya kaldın
Kalemin,senin adını yazmak gibi bir isteği yok
Gecenin bu vakti
Satlerin kaçıncı tekrarıysa
Kafiyeler bir bir başlıyor titremeye
Dörtlükler acı kıvranışta
Şiirlerim erimeye başlıyor
Yağmurun altında...