Gidişinin Ardından Şiiri - Servet Saygın ...

Çicekler solgun bakışlarla bana baktığında,
yeniden kokusunu hissederim yaralarımın…
Beraber hissederdik caddelerde karanlığı..
Işıksızlığı yaşamadım yanındayken..
Elektriğin gidişine mum ihtiyacı hissetmezdik..
Hiçbir ışıksızlık,
yokluğun kadar karanlık değil hayatımda…
Öyle yorgun ki duygularım,
anlatmak istesem anlatamıyorum…
Dilimle söylesem dilim tutulur,
yazmak isteyince; ya kalem yazmaz,
ya da tutmaz ellerim…
Bir bakışın,
bir gülüşün renginin özlemi…
Eksiklik…
Sol yanın üşümesi…
Hiçbir ateşin ısıtmaya gücünün yetmediği…
Ansızın karşımda oturduğunu hissetmelerim..
Dokunmaya kıyamayışım..
Bitmesi istenmeyen rüya gibi..
Aniden uyanınca tekrar o rüyaya
devam etmek adına yorgan altında kaybolmalar..
Ne güzeldi yaşanılanlar…
Bir çiçeğimiz vardı sevgi adını verdiğimiz,
gözyaşlarımızla büyüttüğümüz…
Yalnız benim gözyaşlarım yetmiyor..
Doyurmuyor onu…
Başı eğiliyor gün be gün…
Bakmıyor artık yüzüme…
Ben de solmak üzereyim,
çiçeğimiz gibi…
Bitmem diyordum ama…
Bitiyorum işte…