Gidişinin Ardından Şiiri - Hülya Birkaynak

Sevgiler hep böyle midir. Birisini sevince, hayat bu kadar mı güzel görünür. Sevgisiz yaşayan, ya da gelecekten hiç bir umudu kalmayınca insan, kendini öyle bırakırkı boşluğa. Kendinden feda eder herşeye. Hayattan bir tat almaz. Yorgun düşer yaşadıkları karşısında. Ama birde severse, gerçekten birisine gönlünü verirse ve karşılıklı olduğunu da bilirse O zaman herşeyi değişir daha bir sıkı bağlanır yaşama. Bu güne kadar yapmadıklarını, yapamadıklarını artık bir bir yapmaya başlar. Çaba gösterir, sonra düşünür neden bunca zaman kendisini ihmal ettiğini bilemez. İşte sevgi böyle birşey. insan bir kere sevdimi sağlığınada, hayatınada daha bir önem vermeye başlıyor. Ömrünün nerde ne zaman son bulacağını daha bir düşünüyor. Acaba geç mi kalmıştır bu mutluluğa, yoksa tam vaktindemi bulmuştur. Bilememek kahreder yüreğini. Bunca sene neden çıkmadıki karşısına neden bu kadar gecikti ki. Bu ömrüm, onun kollarında, onun yanında, onunla yaşlanarak son nefesime kadar hiç ayrılmamak... İşte bunu diler her an, her saniye, her dakika. Yüreğim sevdi ve seviliyordur artık. Öyle bir huzur öyle bir mutlulukturki bu, seni seviyorum diye haykırmak ister Yüksek bir yere çıkıp da ben onu çok seviyorum demek ister. Allah sevenleri hiç ayırmasın. bizide öyle. tüm sevenler birlikte yaşlansınlar... Hülya 16:45...çarşamba...